klinga
klinga
2kling`a verb ~de äv. klang, ~t, pres. ~r
ORDLED: kling-ar
SUBST.: klingande; klang
•
Vill du få tillgång till hela artikeln?
Källangivelse
Nationalencyklopedin,
klinga.
http://www.ne.se/uppslagsverk/ordbok/svensk/klinga-(2)