rikta
rikta
rik`ta verb ~de ~t
ORDLED: rikt-ar
SUBST.: riktande, riktning (till 1 och 2)
1 vrida (ngt) till en riktning som sammanfaller med riktningen (till visst mål) med avs. på långsmalt föremål el. föremål med naturlig
Vill du få tillgång till hela artikeln?
Källangivelse
Nationalencyklopedin,
rikta.
http://www.ne.se/uppslagsverk/ordbok/svensk/rikta